Geloof

De laatste tijd kan ik nog wel eens twijfelen...
Soms twijfel ik over keuzes die gemaakt zijn.
Daarom vond ik het zo mooi dat een vriendin mij erop wees dat je geloof niet afhangt van die 2 uurtjes in de kerk. Dat bracht mij weer terug daar waar ik moest zijn. Bij het kruis. Bij God.
Want toch...als je zondags woorden meekrijgt, dan blijven die toch in je hoofd malen.
En voor je het weet denk je dat het niet meer genoeg is om van genade te leven.
Dat is in mijn beleving natuurlijk! Want ik weet dat ik van genade leef. Niet meer en niets minder.
En wat dan ook zo mooi is wat overblijft : Het Woord van God.
Dat zo rijk is aan beloften en bemoediging.
Dan zing ik psalm 27 of bedenk dat de Heer mijn Herder is.
Afgelopen zaterdag hadden we een familiebijeenkomst en de oom las een gedeelte uit de Mattheus brief over dat je je geen zorgen hoeft maken. Nou, dat is nou juist wat ik me soms maak.
En het is niet nodig, want al voel ik het niet altijd. God zorgt voor mij. Dat weet ik zeker.
Hij vertelde er een mooi verhaal bij met deze strekking:
Een vrouw telde op één hand al haar zorgen. Maar toen bedacht ze dat ze nog een andere hand had en somde haar dankpunten op.
Toen vouwde ze haar handen en de dankbare vingers kwamen tussen de zorgen vingers.
En zo tilde ze met haar gebeden die zorgen op naar haar Hemelse Vader.

Ik bedankte mijn oom, omdat het goed was om er weer even aan herinnerd te worden hoe goed onze Hemelse Vader voor ons zorgt. Ik hoef me geen zorgen voor de toekomst te maken.
Als ik vandaag mijn verantwoording neem is er mogen weer een dag!