Gesprekje

Ik sms-te dat ik ietsje later kwam.

Had de meiden naar school gebracht, kwam er achter dat ik mijn haar nog niet had gekamd;), en ik moest nog ontbijten. Terwijl ik mijn koffie slurpte luisterde ik naar de liederen : In de naam van de Vader en Aan de maaltijd wordt het stil.
Ik sprong op mijn fiets, besloot deze keer de lift te nemen en begroette mijn client.
Ik vertelde waarom ik later was en dat hij straks dat lied even moest luisteren.
Na de koffie kwam het op koopjes en hij vroeg mij of ik nog trek had in de rits bijbels die in zijn kast stonden. "Voor een prikkie dan, hey."
Hij pakte de bijbel met gouden blaadjes. " Kijk, die is nog van mijn ouders geweest."
Voorin stond de trouwdatum: 28 juli 1928 en psalm 84 : 13 in mooie krulletters.
" Tja, die doe je niet weg, natuurlijk. " Dan pakte hij zijn eigen trouwbijbel. Hij mompelde in zichzelf dat daar toch ook een tekst instond, en terwijl ik de kopjes afwaste stond ie driftig te zoeken.
Ik kon niet nalaten te zeggen dat de bijbel er nog als nieuw uitzag en er blijkbaar niet veel in gelezen was.
Hij zuchtte. " Nee, daar waren we niet zo van." " Mijn vrouw wel wat meer, dat wel."
Hij had de tekst gevonden. Filippenzen: Dat ik de gezindheid van Christus mag uitstralen.
"En", vraag ik, " is dat een beetje gelukt? " Hij grijnst een beetje, en denkt van wel.
Ik weet dat zijn kinderen niet meer bij hem komen sinds zijn vrouw is overleden, en dat zal ongetwijfeld zijn redenen hebben, maar toch. Om je ouderen dagen in eenzaamheid te slijten valt niet mee.

" Kom, zeg ik, "we luisteren dat lied ", en de komende 5 minuten zeggen we niks maar laten de woorden op ons in werken. Ondertussen sta ik te bidden of de woorden ook echt zijn hart mogen raken.
We slurpen nog een bakkie naar binnen en ik moet weer verder.
Ik hoop dat God verdergaat daar waar mijn tijd er op zit.
In de wereld wordt het stil
als wij doen wat Jezus wil
en gaan dienen als een knecht
zoals Hij ons heeft gezegd (opwekking 705)