Sint en ik

Sint is weer in't land, en dat 3!!!weken lang.
Tijdens de bloggerday heeft manlief gelukkig het "Sint komt in de wijk", op zich genomen.
Die kinderen vonden het ge-wel-dig en toen ik thuis kwam stond de kachel al open.
De schoenen er voor met wortel en verlanglijst.

Zondagmorgen als ik aan't rommelen ben in de keuken, hoor ik boven: "Zo, es even kijken wat Sint in onze schoen heeft gedaan."
"Oohhhh neeeh, he-le-maal vergeten."
Vlug roep ik naar boven dat ze niet naar beneden mogen komen voor dat ze zijn aangekleed en snel pak ik de kadootjes die ik boven de oven, in een zak met meerder kadootjes heb verstopt.
Net op tijd want ik hoor ze al stampend naar beneden komen.
"Joehoee, een kadootjes in mijn schoen.", roept de jongste. "Leuk een boekje."

"NOU!!!", hoor ik verontwaardigd. "dát is toch geen kinderkadootje." Ik denk koortsachtig na, daar in de keuken. ze had toch een mini spaarpot kluisje op het verlanglijstje staan?
Maar het antwoord laat niet lang op zich wachten.
"Een laptopstofzuigertje, wat moet ik dáár nou mee?"
"Ooohhh neeee", denk ik bij mezelf, "die was voor pakjesavond, stomstomstom."
"Ga nog maar even naar boven, sint heeft het niet helemaal goed gedaan.", zeg ik zo serieus mogelijk.
De jongste gaat braaf en de oudste kijkt me veelbetekenend aan, tja...
Eind goed al goed en iedereen blij. En ik nog blijer als de hele poppenkast weer achter de rug is;)
Maar als ik heeeel diep van binnen kijk, en hij straks het schoolplein opkomt en ik al die glunderende gezichtjes zie, ach dan geniet ik toch ook wel weer!