Maar het is zoals geschreven staat: Wat het oog niet heeft gezien en het oor niet heeft gehoord, wat in geen mensenhart is opgekomen, dat heeft God bestemd voor wie hem liefheeft. -- 1 Korintiers 2:9

Vanmorgen kwart voor 8. We zitten te eten in ons knusse keukentje. De lucht is nog donker. Noa zegt ineens:'Ik zie een lichtflits'. 'Misschien worden er wel mensen opgenomen'. 'Het kan', zeg ik, 'Of het gaat onweren'. We lopen naar buiten, de lucht is wel erg grauw. Nog even en het begint sneller achter elkaar te flitsen. 'Mam', roept Noa verrukt, 'misschien komt God ons wel halen, ik hoop het'. We fantaseren erop los. 'Stel je voor zeg', straten van goud, huizen voor ons gebouwd en je doet nooit meer verkeerde dingen'. Rhode zegt: 'Ik doe nu ook al geen verkeerde dingen, hoorrr'. 'Jaha', zegt Noa, en dan mag je druiven plukken en lust ik ineens ook meloenen' Ze doet haar mondharmonica in haar zak, die moet mee, voor het geval dat. Rhode grinnikt als ik zeg dat de engelen op cimbalen spelen, een soort drumstel. 'Een engel op een drumstel, gek zeg'. Na het eten barst er nog een hagelbui los en rennen we met onze paraplu's naar de auto. Een gewone schooldag, net als anders.

Twee uur later, met een bakje koffie, kijk ik onze kamer rond, het fleurige schilderij, stoelen in alle kleuren, alle gezelligheid. Ik vraag me af, kan ik dit wel loslaten? Ben ik echt met het hiernamaals bezig? Met Hem ontmoeten? Ik lees een artikel over de afval voordat Christus komt, en dat velen weer naar het Woord zullen grijpen. Een geweldige uitdaging, voor mij , en voor de gemeente van Jezus Christus.

Maar het is zoals geschreven staat: Wat het oog niet heeft gezien en het oor niet heeft gehoord, wat in geen mensenhart is opgekomen, dat heeft God bestemd voor wie hem liefheeft. IK BEN BENIEUWD!!!