Spontaan als de kinderen

Ik leer vaak een hoop van onze kinderen.....

Er kwam een keer een vriend logeren en ik dacht "zou hij er voor open staan om zondag mee te gaan?" Een scala aan problemen; verslaafd, depressief enzovoort. Ik zat al prachtige volzinnen te bedenken hoe ik het zo gunstig mogelijk kon voorstellen. We zaten te eten, zegt Noa: He Ome...ga je zondag mee naar de kerk? "Ja hoor, dat doe ik" antwoord hij. Zo makkelijk is dat dus...!!

Pas nog, we gaan naar de speeltuin. De meiden hebben binnen de kortste keren een vriendinnetje. Julliet. Ze vertelt dat ze bij haar opa en oma woont, dat haar ouders ruzie hadden. Voordat ik wat kan zeggen zegt Noa. Nou , dan heb je nog geluk, voor het zelfde geld had je niemand om bij te wonen. Kinderlogica...! Even later ik hoor vanuit m'n linkeroor Noa even later druk kwetteren tegen de oma. 'Ik weet alles al hoorrrrr". Even later komen ze voor iets lekkers. Het meisje zegt: "Ik zou best bij jullie willen wonen", het ontroerd me, maar wat kan ik zeggen? Noa heeft de oplossing al. 'Oooh je kan gewoon op de zolder hoor. We hebben nog een bed en halen pappa's gitaarposter van de muur en hangen daar gewoon een dierenposter op. De andere helft met het buro en de televisie blijft dan gewoon van mn vader' 'Toe mam, mag het, het kan best toch?' Drie gezichtjes kijken me vol verwachting aan. 'Nouououou doe ik, laten we eerst maar es spelen dan' Aan het einde van de middag beland de oma op de bank naast me en doet haar verhaal... Ze vertelt ook waar ze woont en we mogen gerust een keer langskomen, het meisje mist soms een zusje...

Ik ben blij dat ik een luisterend oor mag zijn en ben blij dat door de spontaniteit van de meiden dat soms ook tot stand komt. Ik kijk soms liever de kat uit de boom. Maar ik realiseer me ook, soms heb je maar 1 kans waarop iemand op je pad komt. En kansen moeten we benutten. Ja, ik neem me voor om nog meer met de ogen van Jezus naar mensen te kijken en te reageren. Heerlijk dat Hij me helpt om m'n verlegenheid opzij te zetten;)