Deze keus kwam voort uit de gedachte dat je zelf soms bemoediging nodig hebt, maar zeker is het goed om anderen ook te blijven bemoedigen. Toevallig kwam die dag "mijn fietsmannetje" op mijn pad.
Ik had hem een jaar niet gezien en vroeg hoe het ging met hem. Hij zei in gebrekkig Nederlands: " Ik kan niet zeggen goed" Werkloos, afgekeurd, in een scheiding en aan zijn gele ogen vermoedde ik een drankprobleem.
Ik nodigde hem uit om een keer te komen eten en s'ávonds belde hij mij om, zo dacht ik een afspraak te maken, maar hij was op zoek naar zijwieltjes voor fietsen die hij opknapt.
Ik verwees hem naar de kringloop en zei dat de uitnodiging van kracht bleef.
Zaterdag was ik op de open dag van De Hoop en werd enorm geraakt door de boodschap van Arie de Rover. Zo terug naar de basisbehoefte van de mens. Ieder mens wil geliefd zijn, dat is een diepe behoefte. Niet om wat je doet of hebt bereikt maar om de mens die in je zit.Ook als je zielepijn hebt, wat zovelen hebben opgelopen en alleen maar kunnen leven van genade met lege handen ontvangen en niet van alles zoeken om het gat maar te dichten met drank en drugs maar nog veel meer met geld, diploma's of religiositeit. Dit boek gaat daar dieper op in.
Tenslotte leerde ik van de getuigenissen van gasten van de Hoop. Soms vraag je je af: Wie leert van wie?
Tenslotte zitten we allemaal wel ergens aan vast. En we leven met een masker op, alsof we nergens last van hebben en ondertussen kunnen we eenzaam zijn omdat we onze nood niet kunnen delen.
Het CPC heeft voor zulke mensen ism Marcel en Lydia Zimmer een mooie cd uitgebracht: Hoop in verdriet
Een bemoedigende cd waardoor mensen zelfs God (weer)gevonden hebben.
Wat een mooie laatste zinnen. Zelf een bemoediger zijn.
BeantwoordenVerwijderen