Welkom op mijn blog
Ik schrijf stukjes over het dagelijkse leven in mijn gezin, op het werk of in de kerk en over de omgang met God.
Mijn verlangen is om je te bemoedigen, aan te vuren en van elkaar te leren.
Veel zegen bij het lezen!

zondag 24 juni 2012

Afgelopen week ging ik mee met een wandeltocht van zonsopgang tot zonsondergang.
Het was een seculiere dag en dat vind ik een uitdaging.
s'Morgens, om 03:45 (gaap) las ik in mijn dagboek dat Hij mijn beschermer is, een fijn begin van de dag!
Terwijl ik voor het huis in alle vroegte zat te wachten en te luisteren naar het vogel koor, bedacht ik me dat het zonde was om niet vaker zo vroeg op te staan.

We startten met een tocht van 5 km door bos en duin en de muggenwolken deden zich tegoed aan ieder bloot plekje op ons lijf.

We ontbijtten, stelden ons voor, en gingen wandelen met de gps coordinatoren.

Onderweg mochten we ons eigen werkstuk maken met dingen uit de natuur: Waar kom ik vandaan en waar sta ik nu?
Zo gingen we de dag door, wandelen, relaxen, eten, spellen doen en elkaar coachen.
Er werd aan het begin van de dag al gesproken over "bronnen", daar zou iedereen zijn kracht uit halen.
In mijn werkstuk had ik dan ook een kruis van takjes neergelegd en verteld dat mijn Bron het geloof is.

Aan het einde van de dag ontstond ineens een gesprek.
We deden een kringspel waarin je naar voren kon stappen en vertellen waarom jij uniek was.
De coach vertelde dat hij in wonderen geloofde, omdat hij dat bij zijn vriend meegemaakt had.
Iemand begon over een tv programma waarin ouders beloofd was dat een kind genezen ter wereld zou komen, en dat was niet gebeurd. Ze was daar behoorlijk boos over en uitte dat ook.
Op zulke momenten word ik stil en schaam me dat dat blijkbaar is wat mensen van het geloof zien.
Valse beloften, hypocrisie, systemen.
Maar mijn vriendin legde geduldig het evangelie uit en ik vertelde hen dat God echt een Vader is voor mij, die te vertrouwen is.

Ik denk daar de hele week al over na en wat mij opvalt is dit:
Blijkbaar kunnen we de hele dag bezig zijn met wat ons bezighoud zonder dat we Jezus nodig hebben.
Iedereen mag zijn wie hij is en moet alles laten zijn, maar zodra er over vergeving gesproken wordt en een keus die je mag maken, komt er ineens een heleboel vijandschap los en is respect toch wel eenzijdig.
Desalniettemin bracht deze dag me niet dichter bij mezelf maar wel dichter bij God en dat is ook de bedoeling.
Hoe wil Hij dat ik leef, mogen mijn keuzes afgestemd zijn op wat Hij het beste vindt voor mij?!
Want van Jezus leren wij niet wat voor ons het hoogste is maar dat Hij de Allerhoogste is.


In dit nu, in dit ogenblik
laat ik al mijn plannen, zorgen en angsten los.
Ik leg ze nu in Uw handen, Heer.
Ik laat de greep, waarmee ik ze vasthoudt, los
en laat ze aan U over.
Ik wacht op U, vol verwachting.
U komt op mij toe, en ik laat me door U dragen.






1 opmerking:

  1. Lekker wandelen en een paar leuke foto's is altijd leuk Mirjam. Je staat er goed op! Kringspel? Hahaha naar voren stappen en zeggen waarom je uniek was? Ehh...

    BeantwoordenVerwijderen