Welkom op mijn blog
Ik schrijf stukjes over het dagelijkse leven in mijn gezin, op het werk of in de kerk en over de omgang met God.
Mijn verlangen is om je te bemoedigen, aan te vuren en van elkaar te leren.
Veel zegen bij het lezen!

vrijdag 11 mei 2012

Leven na de dood

Ik steek de stekker in het stopcontact en na enige seconden klinkt er muziek uit de radio.

Mijn gedachten gaan naar vroeger, toen mijn vader nog kippen slachtte achter op het erf.
De kop eraf en dan had je een kip die letterlijk zonder kop rond rende. Als hij dan snel de kip vilde legde hij het nog kloppende hart van de kip op mijn hand. Als kind vond ik dat een bijzonder proces. Je doodt iets, het rent rond met het kloppend hart nog in mijn hand.
Vroeger ging ik altijd naar de slager op zaterdag. Dan werd er geslacht. Nu zou ik er van griezelen maar toen bekeek ik het met bovenmatige interesse.
De koe die aankwam in een stalen kooi. Zijn angstig geloei, alsof hij aanvoelde wat er ging gebeuren.
Na een tijdje kwam de slager dan naar buiten en gaf je als je geluk had de ogen van de koe aan iemand van ons.
"Hier", zei hij dan, "vanavond onder het kussen van je moeder leggen". Prachtig vond ik dat!

Hoe kwam ik op deze gedachten nadat ik de stekker in het stopcontact stak?
Gisteren moest ik werken in de stad en de mevrouw waar ik werk had de dag ervoor nogal wat meegemaakt.
Ze moest geld innen voor het beklimmen van de Dordtse Dom. Een jongeman gaf haar een handvol kleingeld, teveel, maar hij hoefde niets terug...
Vervolgens beklom hij de 275 treden van de trap om daarna van de toren te springen. Vreselijk!

Er ontstaat een gesprek over de eeuwigheid en waar hij nu zou zijn? Een andere verzorgster had gezegd dat ie nu naar de hel was...nogal een uitspraak om op de troon van God te gaan zitten, me dunkt.
Maar hoe dan ook, het wordt nog gezellig ook als de wijk beheerder binnenkomt.
Een gezellige man met een paardestaart( ik vind dat altijd gezellige mannen;))
Er ontstaat een heel gesprek over het geloof en over het hiernamaals. Hoewel hij vroeger hervormd geweest was en zelfs jeugd-ouderling hoor ik ook hindoeistische en boedhistische stellingen voorbijkomen.
Ik luister en probeer niet gelijk mijn mening klaar te hebben. Ik zal ongetwijfeld ook dingen hebben waarvan een ander denkt: "Dat klopt niet", waarmee niet gelijk bewezen is dat er niets klopt van het vertrouwen op het offer dat Jezus voor mij bracht en de genade waaruit ik leef.
Het gesprek neemt een wending van de eeuwigheid naar zingen. Jaaaaa, zingen doen we allemaal graag.
De wijk beheerder vertelt over zijn vader, dat toen hij begraven werd, alle kleinkinderen zongen:
"Houd mij vast ,laat Uw liefde stromen", en ''Abba , Vader, U alleen, U behoor ik toe."
Mevrouw zet op hele noten de psalm: "Hijgend hert der jacht ontkomen in", gevolgd door: "Maar de Heer zal uitkomst geven". Met zn drieeen zingen we op allerlei verschillende toonhoogtes mee.
Ik zie het als een herdenking aan de jongen die veel te vroeg de stekker eruit trok.
Wat een mooi werk heb ik toch, ik hou van mensen. Ja, ik weet het: De Heer heeft vreemde kostgangers.
Nou, ik hou er van! Van de vrijbuiters, de buitenbeentjes en de mensen die misschien niet helemaal in het systeem te proppen zijn of in onze ogen uit de pas lopen. Maar ze horen ook bij Gods gemeente, Hij houdt van ze, ik weet het zeker!
Laten we de balk in eigen ogen niet vergeten voor we de splinter van een ander breed uitmeten.


Het nummer is bijna afgelopen op de radio. Ik trek de stekker eruit en hoor hoe de tonen nog enkele seconden na klinken.

6 opmerkingen:

  1. Tsjonge Mirjam, wat een bijzonder verhaal heb je toch weer geschreven. Ik ben eens, toen ik op de hotelschool in Tilburg zat, naar een abatoir geweest (of hoe je dat ook schrijft), een slachthuis dus, vreselijk vond ik dat. Heb maanden geen vlees op, dat gejank van die beesten... brrrr, als ik er nog aan denk.

    Uh ja, mannen met een paardenstaart, nou ja, die Jan van mij heeft 'm niet meer ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nou, Jan is ook vast gezellig zonder staart;)
      Mijn Jan is "kaal" en die is ook heeeel gezellig!

      Verwijderen
  2. Een slagersdochter. Een paardenstaart? Heb ik ook al niet meer, jammer hoor, droom er nog wel eens van. Misschien in de hemel weer. Tja mensen zeggen wel eens:"die mensen leven zonder God." Haha, dat kan geheel en al niet! God is de gever van het leven en geeft de gelovigen en de ongelovigen zegen en regen. Leven zonder God is onmogelijk want God is leven. Ook als de "radio" het niet eens beseft heb jij de stekker erin gestoken en kan je hem er als je hem echt zat bent, floep, weer uittrekken. Kale mannen zijn altijd gezellig net als dikke vrouwen. Maar ja, dan maar wat minder gezelligheid. Het oog wil ook wat, dacht ik...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. haha je verwoord het weer mooi, maarre mn vader slachtte kippen maar ik ben een tommersmansdochte;)hij heet alleen geen Jozef maar Jacob.En tja die paardestaart, het is maar uiterlijk, net zoals dikkere mensen, die gezellig zouden zijn. Wist niet dat jij een paardestaart heb gehad. Vroeger zeiden ze bij ons in de kerk: die en die is tot bekering gekomen en als eerste ging zn paardestaart eraf, om te gillen;)alsof je dan ineens geestelijker bent.(nou ja jij misschien wel dan)

      Verwijderen
    2. Wat een bijzonder verhaal is het je zal het toch meemaken zoiets het enige positieve is dat je dan een goed gesprek hebt met de mevrouw en dat ze haar verhaal kwijt kan.
      Gelukkig gaan wij er niet over of iemand naar de hemel gaat het enige wat gevraagd wordt van ons is lief hebben en bereid zijn van Hem te getuigen als het moment daar is. Mooi werk heb je ik verlang er nog wel eens naar terug ik heb dat werk ook gedaan. Maar gelukkig krijg ik nu weer andere oudjes op mijn pad en dan maak ik ook weer van alles mee.
      Veel plezier in je werk nog Mirjam.
      Groetjes
      Hannie

      Verwijderen