Welkom op mijn blog
Ik schrijf stukjes over het dagelijkse leven in mijn gezin, op het werk of in de kerk en over de omgang met God.
Mijn verlangen is om je te bemoedigen, aan te vuren en van elkaar te leren.
Veel zegen bij het lezen!

woensdag 18 april 2012

ONGELOFELIJK

Toen zei Jezus tegen hem: ‘Of ik iets kan doen? Alles is mogelijk voor wie gelooft.’ Meteen riep de vader van het kind uit: ‘Ik geloof! Kom mijn ongeloof te hulp.’ -- Marcus 9:24

Apart zo'n zin gevolgd door : Kom mijn ongeloof te hulp.
Daar alleen spreekt al geloof uit. Die man(lichaam) spreekt uit wat hij denkt(verstand)maar met zijn hart(ziel)gelooft hij.
Dat zie je vaak bij gelovigen. Troost je, je bent gewoon een mens. Misschien juist omdat je een mens bent zit je zo ingewikkeld in elkaar. Met je verstand zul je nooit dingen begrijpen.
Leg de geboorte van een maagd maar eens uit, of de opstanding, hemelvaart, Mozes die door de rode zee trok, Jona in de walvis...
Zelfs voorgangers gaan het soms verklaren als iets wat niet echt gebeurd kan zijn maar geestelijk is, want ja, ze hebben er jaren op gestudeerd en begrijpen het nog steeds niet.

Ik merk dat ook wel eens, vooral als ik in gesprek ben met mensen om me heen.
Hoe verschillend je tegen dingen kan aankijken en hoe verstandelijk er nog gedacht wordt.
Een voorbeeld:
*Ik kan niet bij God komen want Hij is te rechtvaardig, en ik doe nog zoveel verkeerde dingen
*Ik kan me niet voorstellen dat God van de Joden houdt
*Stel dat je je bedriegt...
Een hoop "mooie" zinnen. Als je doorvraagt wat doe je dan voor zonden, blijft het vaak in het algemene hangen. "Ja, gewoon ik doe veel verkeerd". ''Ja, ik ook", zeg ik dan.
Maar ook proef ik trots. Dingen waar je mee bent opgevoed, en taal die je hoort neem je automatisch aan, dat heb ik ook gedaan. Gewoon klakkeloos. Maar ik wees Jezus' offer af. EN DAT IS ZONDE!
Gedachtegoed bijvoorbeeld:
*Het heil van de Joden is naar de gemeente gegaan
*kinderdoop is de meest heilige vorm die er bestaat
*1x naar de kerk dan ben je "licht" enzovoort
Ik heb me wel es afgevraagd waarom je je uitgeeft voor christen maar vervolgens niet weet waar je zekerheid ligt, of bij Wie die ligt.
Als je leert dat de bijbel van kaft tot kaft de waarheid is, en dit met zware benamingen onderstreept en vertelt dat God onveranderlijk is maar vervolgens die hele theorie onderuit haalt door te zeggen:
"Ja, dat was toen, nu niet meer, toen was het nodig om de gemeente op te bouwen."
Dat kan zo zijn, maar volgens mij lopen er nu nog net zoveel mensen rond die een aanraking met de Allerhoogste nodig hebben. Als we als christenen dan blijven uitstralen dat we het zelf eigenlijk ook niet zeker weten, hoeven we er niet op te rekenen dat er ook maar een iemand jaloers wordt en ook bij Jezus wil horen. Iemand zei laatst tegen me: ''Hoe jij met God omgaat is het net of je bij Hem op de koffie gaat".
Eigenlijk vond ik dat best mooi. Ik heb haar ook uitgelegd dat Hij mijn Vader is, en ik dat ook zo voel. Het zou toch al heel gek zijn als je later Boven komt en Iemand ontmoet die me vreemd is. dan weet ik inderdaad niet waar ik naar toe ga, en dan zou ik me ook afvragen wat ik in de eeuwigheid ga doen.
''Ja, zegt ze weer,"maar jij hebt zoveel bijbel kennis". "Dat komt", leg ik uit, "omdat ik wil weten wat Het Woord tot mij spreekt". En niet wat de dominee of wie dan ook zegt, hoewel dat een mooie aanvulling kan zijn. "Ja maar, als je je nou bedriegt". En dan volgt er een heuse tegenstelling op hoe ze dus mij ziet en wat voor haar echt christendom is:
"Bij ons zit altijd een man in de kerk, diep in het zwart, en hij zit altijd te huilen, ik GELOOF echt dat dat een bekeerde man is".
Ik stop, hier houden alle redenaties op. Verder dan het verstand dring ik niet. Maar U wel Heer.
Ik kijk er niet op neer, want vroeger dacht ik ook zo, nog geen 15 jaar terug. Dat geeft mij hoop.
Hoop voor mijn familie, voor mensen in de straat, moeders op school, of zomaar een voorbijganger.
Maar soms bespringt mij wel es de gedachte:"Heer, ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp"

4 opmerkingen:

  1. Die laatste tekst heb ik heel wat gebeden. Dank je wel voor dit intense blogje.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Graag gedaan, Roos. Ik merk dat er veel mensen om mij heen het verlangen hebben dat hun familie een relatie met Jezus heeft. En soms zou je de moed laten zakken, maar bidden helpt, ook al zien we niet gelijk resultaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi blogje Mirjam, eerlijk ook over alle dingen die zo door je hoofd gaan. Ik vind het idee dat je met de Here God koffie drinkt heerlijk, dat is intieme vriendschap met Hem, dan kun je jezelf zijn en praten en luisteren en lachen. Zo heeft Hij het graag, dat weet ik, dat ervaar ik. Hoe vreemd dat ook voor een ander mag zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Adrian Plass schrijft in mijn beleving het aller intiemst over wie God is voor hem. Een heerlijke kerel die ik een tijdje geleden nog gesproken heb. Een van de weinige christelijke schrijvers die ik niet na het boek gelezen te hebben een knietje in het kruis wil plaatsen.

    Ehh die foto op de preekstoel, zou ik wel willen zien...

    BeantwoordenVerwijderen