Eerlijkheid

Ik leg onze jongste dochter op bed.

Sinds een week fietst ze zonder zijwielen.

We zijn super-trots op haar en ze is zelf natuurlijk ook superblij.

We hebben gebeden als ze zegt: "Mam, ik denk dat ik tegen een auto ben opgebotst".

Twee blauwe oogjes kijken me trouwhartig aan.

Ik grinnik bij mezelf en vraag serieus: "Waarom denk je dat?"

''Omdat'', zo zegt ze, ''er allemaal roze op die auto zat''.

''Jaaaa, dan ben je er denk ik wel tegen aan gereden", zeg ik.

"Morgen gaan we wel even uitzoeken van wie die auto is".

''Ja, maar dat vind ik eng hoor", zegt ze. 

''Geeft niet, ik doe het woord".

Zo gezegd zo gedaan.

De volgende dag wijst ze me aan waar de auto gisteren stond, en ik bel aan bij het huis, waar hij misschien bij hoort. Een artistieke dame doet open. Mooi zwart krullend haar en vuurrode lippen met een donker randje er langs. Ik vertel dat mn dochter tegen een auto heeft aangezeten en of dat haar vehikel toevallig is.

Nou het was dus zo en die mevrouw was blij, want haar man had haar al beschuldigd dat ze zeker tegen een roze autootje had aangezeten. De mevrouw prees mijn dochter om haar eerlijkheid, die er heel opgelucht bijstond. 

"Wat een aardige mevrouw", zei ze , toen we wegliepen. "En ze had van die mooie rode lippen". "Ik zou best bij haar willen wonen". Kinderlogica...!

Is het met ons grote mensen ook niet zo?

We kunnen het zo moeilijk vinden om de waarheid te benoemen, laat staan om jezelf voor paal te zetten.

En dat tegenover mensen. En hoe zit het tegenover onze Hemelse Vader?

Zijn we nog steeds bang om veroordeeld te worden? Om afgewezen te worden, omdat we iets doen wat niet helemaal door de beugel kan? En hoe reageren wij op broeders en zusters die een misstap maken.

Zetten we het mes op hun keel? Zijn we zelf verlost omdat we zo perfect waren.? Of verlost, dankzij dat we zo rot waren en soms nog zo zijn?

Als we Gods vergeving gaan begrijpen(als we dat al kunnen)zullen we dan net zo reageren als mijn jongste dochter? Bij zo Iemand wil ik in eeuwigheid wonen...?!

Een paar dagen later stond de eigenaar van de auto op de stoep. "Het is uitgewist", zo zei hij.

"Het koste moeite, maar je ziet er niets meer van".

Mooi voorbeeld. Onze hemelse Vader zegt tegen ons: "Je zonden zijn uitgewist". "Weggepoetst".

Geen jamaars, geen verleden, ook al zijn de consequenties er van ons gedrag. 

Voor God ben je rein, schoon, heel, rechtvaardig. Wauw, wat een God is Hij! Halleluja.