Een jaar geleden begon ik aan een studie voor pedicure.
Mijn verlangen was en is om aan huis een praktijk te hebben. Omdat ik alles met mijn Vader overleg legde ik Hem dit voor: "Vader", zei ik: U weet dat ik graag aan huis wil werken. Mag er over een jaar een garage vrij komen in de straat zodat we de bijkeuken ervoor kunnen gebruiken?"
Het was heel apart maar vanaf dat moment had ik er rust over en ik zei tegen mijn man :" Over een jaar komt er een garage vrij." Mijn man zei grinnikend dat hij benieuwd was, maar het me natuurlijk van harte gunde.
Een aantal jaren geleden zou ik nooit zo specifiek hebben durven vragen aan mijn Vader om zulk iets aards. Alsof Hij alleen maar in mijn geestelijk welzijn is geinteresseerd. Tot iemand mij vertelde en ook uitlegde dat je ook heel specifiek aan God dingen kan en mag vragen. En hou me ten goede, God is vrij om te handelen zo Hij het goed acht. Soms snap ik ook Zijn werkwijze niet, maar ik vertrouw erop dat wat Hij ook beslist ergens goed voor is en dat ik het misschien later of boven begrijp...
Ik weet nog dat vrienden een geldbedrag nodig hadden voor een reis naar Roemenie, en we hen graag hielpen maar het ook niet hadden. We hebben dat bedrag toen specifiek voorgelegd in gebed. Enkele maanden later kregen we een bedrag terug van ons defecte rolgordijn. Omdat we het ook goed konden gebruiken dankten we God, tot ineens tijdens het gebed het kwartje viel : "Maar dit is precies het bedrag waar we om gevraagd hebben."
Om het te verduidelijken met een voorbeeld: Onze oudste dochter is volgende week jarig. Haar briefje over wat ze vraagt laat niets te raden over. Niet dat ze alles krijgt wat ze gevraagd heeft, sterker nog , het staat niet eens op haar briefje. We geven haar iets wat ze een aantal maanden geleden aangaf, maar ab-so-luut niet verwacht. Een groot buitenhok + konijn (ssstt...nog niet verder vertellen) ze krijgt dus iets waarvan ze denkt dat we het niet willen geven...het staat ook niet op haar lijstje.
Nu even terug naar die garage...
Het jaar vorderde en in november kwam mijn buurman ons vertellen dat ze hun huis te koop gingen zetten. Zijn vrouw vertelde mij de dag erop dat hun garage apart verkocht zou worden, omdat het mogelijk eventueel te duur zou kunnen zijn voor de kopers. Ik zei dat we die garage dan graag zouden kopen, mocht het zo zijn en vertelde erbij dat ik een jaar geleden gevraagd had aan God of er een garage vrij mocht komen. "Dus", besloot ik mijn verhaal, "als het waar is dan heb jij in februari de oplevering van je huis".
Ze lachte wat en zei dat dat mooi zou zijn, zeker gezien de tijd. Twee weken later kwam ze met een blij gezicht in de deuropening. "Het huis is verkocht, en de garage is voor jullie." "En",...vroeg ik, "wanneer is de overdracht"? "Per 1 februari". "Ik zei het toch", riep ik blij en verwonderde mij dat we een Vader hebben die ook in details is geinteresseerd!
AL WAT ADEM HEEFT...
Welkom op mijn blog
Ik schrijf stukjes over het dagelijkse leven in mijn gezin, op het werk of in de kerk en over de omgang met God.
Mijn verlangen is om je te bemoedigen, aan te vuren en van elkaar te leren.
Veel zegen bij het lezen!
vrijdag 31 januari 2014
donderdag 31 oktober 2013
Samen één.
Het was C.S.Lewis die schreef: “De werkelijkheid is, in mijn ervaring niet alleen complex, maar ook vaak vreemd en wonderlijk. Ze is niet keurig, of voor de hand liggend, je zou het zelf nooit bedacht hebben.
Dat is één van de redenen waarom ik achter het Christelijk geloof sta. Het vertoont juist die eigenaardige eigenschappen die ‘echtheid’ kenmerken.”
Vaak denken we bij theologie aan denken over God, Christus en de Bijbel op een manier die alles kloppend maakt en in een systeem past. Tegelijkertijd is onze ervaring vervolgens dat de kern van het christelijk geloof daarmee lijkt te verdwijnen.
Ik vind dit een mooie uitspraak!
Alles is niet altijd zwart-wit en voor de hand liggend. Alles past niet altijd sluitend in het vaak zelfbedachte systeem van de kerken. Het gaat om persoonlijke relatie met God en jouw medemens.
Als de wereld ziet dat er liefde is onder elkaar zal ze Jezus willen volgen.
Dus..altijd maar water bij de wijn doen en de bijbel niet aan het woord laten?
De bijbel heeft ALTIJD het laatste woord, Maar hoeveel interpreteren we door onze eigen bril om maar die ander te veroordelen? Als mensen misschien wel te hoge lasten op je hebben gelegd vanwege misbruik van datzelfde woord, hoe ga je daar dan mee om? Vertrouw dan op Zijn genade en trouw.
Ik spreek steeds meer christenen die niet meer in een systeem passen. Ik geloof namelijk dat we daar ook niet voor zijn gemaakt. Opgesloten in een gebouw, lopend over de eigen dijken om die eigen dijken in stand te houden en het daar ook erg druk mee hebben.
Persoonlijk geniet ik het meest van de ontmoetingen met andere christenen, buiten het systeem om.
Ik noem dat "gemeenschap der heiligen"
Daar ontmoet je elkaar door het verzoenend werk van Christus, daar heb je alleen de bijbel. daar vindt je elkaar.
En dan is het opgaan naar God's huis een goede gewoonte, maar daar hangt Het Leven niet vanaf.
Hoe vinden jullie het om met anderen samen te komen in de "huiselijke kring"?
Dat is één van de redenen waarom ik achter het Christelijk geloof sta. Het vertoont juist die eigenaardige eigenschappen die ‘echtheid’ kenmerken.”
Vaak denken we bij theologie aan denken over God, Christus en de Bijbel op een manier die alles kloppend maakt en in een systeem past. Tegelijkertijd is onze ervaring vervolgens dat de kern van het christelijk geloof daarmee lijkt te verdwijnen.
Ik vind dit een mooie uitspraak!
Alles is niet altijd zwart-wit en voor de hand liggend. Alles past niet altijd sluitend in het vaak zelfbedachte systeem van de kerken. Het gaat om persoonlijke relatie met God en jouw medemens.
Als de wereld ziet dat er liefde is onder elkaar zal ze Jezus willen volgen.
Dus..altijd maar water bij de wijn doen en de bijbel niet aan het woord laten?
De bijbel heeft ALTIJD het laatste woord, Maar hoeveel interpreteren we door onze eigen bril om maar die ander te veroordelen? Als mensen misschien wel te hoge lasten op je hebben gelegd vanwege misbruik van datzelfde woord, hoe ga je daar dan mee om? Vertrouw dan op Zijn genade en trouw.
Ik spreek steeds meer christenen die niet meer in een systeem passen. Ik geloof namelijk dat we daar ook niet voor zijn gemaakt. Opgesloten in een gebouw, lopend over de eigen dijken om die eigen dijken in stand te houden en het daar ook erg druk mee hebben.
Persoonlijk geniet ik het meest van de ontmoetingen met andere christenen, buiten het systeem om.
Ik noem dat "gemeenschap der heiligen"
Daar ontmoet je elkaar door het verzoenend werk van Christus, daar heb je alleen de bijbel. daar vindt je elkaar.
En dan is het opgaan naar God's huis een goede gewoonte, maar daar hangt Het Leven niet vanaf.
Hoe vinden jullie het om met anderen samen te komen in de "huiselijke kring"?
Abonneren op:
Posts (Atom)